Kolekcja Titanica NR 38

Kobra83

Spis Treści: Pływalnia i łaźnia turecka. Palarnia i biblioteka drugiej klasy. Palarnia i galeria trzeciej klasy.

Pływalnia i łaźnia turecka
Pływalnia znajdowała się po prawej stronie statku na pokładzie F, niedaleko łaźni tureckiej. Choć zarówno z basenu, jak i z łaźni korzystać mogli tylko pasażerowie pierwszej klasy, obiekty te usytuowano na stosunkowo niskim pokładzie. Takie położenie mogłoby budzić zdziwienie, zważywszy, że kabiny pierwszej klasy i wszystkie inne wnętrza, zaprojektowane z myślą o najzamożniejszych pasażerach, znajdowały się wszystkie na wyższych pokładach, gdzie panowały nieporównanie lepsze warunki. Było tam ciszej, mniej odczuwało się wibracje oraz - co wcale niebagatelne - z wyższych pokładów roztaczał się piękny widok na ocean. Tym razem jednak projektanci kierowali się względami funkcjonalnymi, a konkretnie oszczędnością energii na pokładzie transatlantyku. Zarówno basen, jak i łaźnia turecka znalazły się bezpośrednio nad kotłami, a tym samym wykorzystywały wytwarzaną tam energię cieplną. Dzięki temu można było wytworzyć nieograniczone ilości pary do kąpieli parowych, a także utrzymywać przyjemną temperaturę wody w basenie. Pływalnia na „Titanicu” był jedną z pierwszych wybudowanych na transatlantykach. Miała 9,14 m długości i 4,27 m szerokości i spełniała wszelkie wymogi, które winien spełniać nowoczesny basen. Wyposażono ją nawet w wygodne schodki do wchodzenia i wychodzenia z wody.

Wystrój w stylu arabskim sprawił, że salon w łaźni tureckiej była jednym z najbardziej urokliwych wnętrz na "Titanicu". Panował tu pólmrok, światło tajemniczo połyskiwało na kolorowych płytkach ceramicznych i boazerii ze szlachetnych gatunków drewna, a wygodne leżaki i sofy zechęcały do odpoczynku po kąpieli parowej.
<script>[link widoczny dla zalogowanych]

Obok luku znalazł się kompleks łaźni tureckich. Składało się na nie kilka pomieszczeń: dwie do kąpieli parowej - przy czym w jednej panowała wyższa, a w drugiej nieco niższa temperatura, gabinet masażu, a także chłodniejsza sala, w której pasażerowie mogli odpocząć po zabiegach.
Tę ostatnią można by śmiało uznać za jedno z najpiękniejszych pomieszczeń na statku. Projektując jej wystrój, architekci zainspirowali się wnętrzami arabskimi modnymi w XVII stuleciu. Światło dzienne przedostawało się do wnętrza przez bulaje przysłonięte misternymi storami w stylu kairskim, rysując na ścianach i podłodze nieregularne wzory i nadając temu pomieszczeniu egzotyczny urok.
Od listwy przypodłogowej do samego sufitu ściany były obite szerokimi granatowymi i zielonymi panelami boazeryj- nymi, obramowanymi szerokim pasem płytek ceramicznych w jeszcze bardziej intensywnym odcieniu granatu. Sufit, także wyłożony drewnianymi panelami, zdobiły żyrandole z brązu w stylu arabskim.
Wysokie listwy przypodłogowe wykonano z drewna tekowego w starannie dobranym ciepłym odcieniu. Z tego samego materiału wykonano drzwi i pionowe panele. Całość doskonale harmonizowała z bogato zdobionym sufitem i dekoracyjnymi płytkami ceramicznymi.
W tym wnętrzu, podobnie jak w wielu innych na „Titanicu”, elementy konstrukcyjne zostały zamaskowane. Pilastry stojące w środku sali zwieńczono kunsztownymi kapitelami i wyłożono drewnem tekowym ze skomplikowanymi motywami zdobniczymi w stylu mauretańskim. Motywy te powtarzały się na suficie, przyczyniając się do stworzenia jednorodnej całości. Drzwi wieńczyły złocone kopułki na planie półkola, po wewnętrznej stronie ozdobione geometrycznymi ornamentami. Odpoczywający tu pasażerowie mogli korzystać z wygodnych sof ustawionych pod ścianami. Między nimi rozstawiono intarsjowane stoliki przeznaczone na książki, kieliszki i papierosy. Po jednej stronie sali umieszczono piękną marmurową fontannę z pitną wodą. W jedną ze ścian wbudowano także dużą toaletę z lustrem. Znalazło się tu miejsce na wszelkie niezbędne przybory toaletowe. Nie zapomniano też o zamykanej skrytce, w której można było zostawić na przechowanie wartościowe przedmioty. Poza tym we wnętrzu rozstawiono liczne leżaki. Nie ulega wątpliwości, że architektom udało się tu stworzyć piękne wnętrze, o niecodziennej atmosferze, w której łatwo było zapomnieć o tym, że jest się na pokładzie parowca, gdzieś na bezkresnym oceanie.
Kolejną nowością na „Titanicu” było boisko do squasha. Za stworzeniem takiego boiska przemawiała rosnąca popularność tego sportu, a także fakt, że do jego uprawiania wystarczy bardzo niewielka przestrzeń. Tak więc wszyscy pasażerowie pierwszej klasy dbający o formę mogli na „Titanicu” uprawiać ten sport, wyrabiający refleks i wymagający niemałego wysiłku. Boisko znajdowało się na pokładzie G, w środkowej części statku, przed kotłowniami. Miało 9,14 m długości i 6,14 m szerokości. W odróżnieniu od innych pomieszczeń, sala ta miała wysokość dwóch pokładów, co było konieczne z uwagi na specyfikę gry. W głębi boiska znalazła się także trybuna, na której gromadzili się tłumnie przyjaciele i krewni graczy Liczba widzów dobitnie świadczyła o popularności tego sportu, coraz wyżej cenionego przez wymagających pasażerów pierwszej klasy. Na „Titanicu” mogli oni zresztą nie tylko grać dla przyjemności, ale i rozwijać swe umiejętności, trenując z zatrudnionym przez kompanię instruktorem.

<script>[link widoczny dla zalogowanych]
(U góry). Palarnia drugiej klasy. Wzór geometryczny na podłodze ułożono z płytek linoleum, materiału w tych czasach bardzo nowoczesnego, a tym samym modnego. Fotele były obite specjalnie wyprawianą i tłoczoną skórą, zwaną marokinem i miały dębowe wykończenia.
(Poniżej). Rekonstrukcja palarni drugiej klasy. Znajdowała się ona na pokładzie B, za restauracją "A la carte". Z palarni można było przejść bezpośrednio do położonej poniżej biblioteki.
<script>[link widoczny dla zalogowanych]

Palarnia i biblioteka drugiej klasy
Palarnia drugiej klasy usytuowana na pokładzie B w pobliżu otwartej promenady, dokładnie nad biblioteką, miała 11 m długości i 18,9 m szerokości. Wystrój tego wnętrza dość swobodnie nawiązywał do stylu Ludwika XVI. Ściany wyłożono dębowymi panelami boazeryjnymi z reliefami. Najbardziej dekoracyjnym elementem wystroju palarni były okna ozdobione pięknymi witrażami. Dębowe krzesła i fotele miały obicia z ciemnozielonej skóry, zaś podłoga została wyłożona płytkami z linoleum w motywy geometryczne. Każdego, kto wszedł do tego wnętrza, uderzała jego elegancja i przestronność, tym bardziej, że było to przecież pomieszczenie przeznaczone dla pasażerów drugiej klasy. Mimo to panująca tu atmosfera, podobnie jak w palarni pierwszej klasy, do złudzenia przypominała atmosferę angielskiego klubu dla dżentelmenów.
Równie przyjemnym wnętrzem była biblioteka drugiej klasy, o wymiarach 12,19 x 17,68 m, usytuowana na pokładzie C po stronie rufowej, między dwoma głównymi klatkami schodowymi drugiej klasy Urządzono ją w stylu kolonialnym. Ściany wyłożono panelami boazeryjnymi z sykomory z geometrycznymi reliefami, skromnymi, lecz dopracowanymi. Słupy konstrukcyjne obudowano u dołu mahoniowymi bazami, a wyżej kolumnami z drewna sykomory z reliefami. Sufit biblioteki zdobiły jasne kasetony. Oświetlenie zapewniały lampy sufitowe i mniejsze lampki ustawione na stołach. Książki zgromadzono w masywnej bibliotece stojącej pod ścianą. Poza tym wnętrze wypełniały mahoniowe stoliki, krzesła i foteliki obite elegancką, ciemnozieloną tkaniną ręcznie tkaną w geometryczne motywy. Dopełnieniem wystroju była wykładzina typu Wilton, także ręcznej roboty.

Biblioteka drugiej klasy, zainspirowana stylem braci Adamsów, popularnym w brytyjskich koloniach w Ameryce, mogła się poszczycić wcale niemałym księgozbiorem. Wnętrze było dobrze oświetlone dzięki dużym oknom przysłoniętym muślinowymi zasłonami.
<script>[link widoczny dla zalogowanych]

Palarnia i galeria trzeciej klasy
Wygląd palarni i galeri trzeciej klasy dowodził, że White Star Line nie poprzestała na deklaracjach i istotnie chciała, by pasażerowie najniższej klasy także odbywali podróż w dobrych warunkach. Z myślą o nich zaprojektowano przestronne, duże wnętrza, zdecydowanie przewyższające standardem to, co było w owych czasach normą na transatlantykach. Palarnia trzeciej klasy znajdowała się na pokładzie C od strony rufowej. Wnętrze to urządzono prosto, acz nie bez smaku. Ściany zostały pobielone i ozdobione sosnowymi ramami. Meble, tj. stoły, krzesła i foteliki miały wykończenia z drewna tekowego. W sali stał fortepian, którego dźwięki umilały pasażerom spędzony czas. Pasażerowie trzeciej klasy mogli także korzystać z dwóch barów. Jeden z nich znajdował się w dziobowej części pokładu D, a drugi w rufowej części pokładu C, niedaleko palarni trzeciej klasy. Obydwa urządzono przy pomocy prostych, drewnianych stołów, krzeseł i ław, a ściany obito dębiną tak, by przypominały klasyczny angielski pub.
Równie porządnym i wygodnym wnętrzem była galeria trzeciej klasy, położona na pokładzie F na ster- burcie, miała 11 m długości i 11,58 szerokości. Jej ściany także zostały obite dębową boazerią, a meble podobnie jak w jadalni zdobiły wykończenia z drewna tekowego.

Jadalnia trzeciej klasy. Zasadnicz różnica w stosunku do pomieszczenia pierwszej klasy spełniającego tę samą funkcję polegała na tym, że w trzeciej klasie całą jadalnię zajmowały duże prostokątne stoły przeznaczone dla wielu biesiadników.
<script>[link widoczny dla zalogowanych]

W następnym numerze między innymi: Rozkosze podniebienia na pokładzie "Titanica". Personel kuchenny.

Źródło: "Titanic" zbuduj sam. Kolekcja Hachette.

wranth