Prokudin-Gorskij

Tar-Minyatur

Po raz kolejny zachwycam się fotografiami tego rosyjskiego, jak dla mnie, artysty. Był jednym z pionierów kolorowej fotografii. Dzięki niemu mamy kolorowe zdjęcie Tołstoja, który zmarł w 1911 roku, podczas gdy znalezienie kolorowego zdjęcia Hemingwaya nie jest łatwe. Prokudin-Gorski uchwycił czas; przyzwyczajeni jesteśmy, że nawet dziś kolory na zdjęciach nie odpowiadają rzeczywistości, co dopiero w czasach fotografii analogowej, nie wspominając już o tej czarno-białej. Te kadry sprzed wieku wydają mi się współczesne. Bariera czasu, która niemal zawsze oddziela mnie od czasów historycznych, tu jest niemal zupełnie usunięta. Najbardziej przemawia do mnie zdjęcie jeńców austro-węgierskich: wszyscy z tamtego zdjęcia dawno już nie żyją, drewnianą chatę rozebrano, mundury poszły do muzeów lub na szmaty, drzewa ścięto... A jednak wydaje się, że było to wczoraj. Jak zdumiewająco dzisiejsze były mosty, niektóre ubrania, wiele budynków...
Te zdjęcia to trochę jak Titanic-in-color, tylko że od początku prawdziwe i wierne rzeczywistości.
Zapraszam do obejrzenia ich galerii:
[link widoczny dla zalogowanych]

psrus

A czy te zdjęcia nie zostały podrasowane, i "dokoloryzowane"? Podejrzewam, że co najmniej poprawiono kontrast i nasycenie barw.
A Titanic-in-color przestaje mi się podobać.

Tar-Minyatur

Nie. Takie były od początku. To zasługa używanej do ich tworzenia metody. Miała ona jednak także niedoskonałości, a tworzenie gotowych zdjęć z trzech wersji surowych było skomplikowane i nie zawsze wychodziło. Spójrzcie zresztą na wodę tutaj:
[link widoczny dla zalogowanych]
Albo (moje ulubione) ducha na tej fotografii przedstawiającej, nawiasem mówiąc, spa:
[link widoczny dla zalogowanych]

perek

Już od kilku lat na powrót mówi się o tym człowieku. To, co utrwalił, jest dla mnie przedziwnie realne, jakby miało miejsce dopiero przed momentem, najdalej wczoraj.

psrus

A ja mam właśnie odmienne odczucia, te zdjęcia wydają mi się zrobionę właśnie w czasie, kiedy zostały zrobione. Nie potrafię znaleźć w nich czegoś, co by mi dawało wrażenie "jakby to było wczoraj". To jest jakby uchwycenie obrazu sprzed ponad 100 lat, potem długa "czarna dziura", a potem znów powrót kolorwej fotografii. Tak jakby przenieść się tam wehikułem czasu i zobaczyc coś nietkniętego, dziewiczego. Jakby polecieć na inną planetę i zobaczyć pierwszy raz inną cywilizację.

Tar-Minyatur

Tak! Niezwykłe przemieszanie odczuć. To trochę tak jak pierwsza lektura Dostojewskiego i to zdumienie, że świat wtedy był tak boleśnie podobny do naszego, a jednocześnie zdążył już przeminąć i kilka następujących po nim "światów" też.

wranth