 Wys³any: Wto 0:39, 12 Cze 2012 Temat postu: Kolekcja Titanica NR 29 |
|
| Spis Tre¶ci: Luksusowe kabiny dla Amerykanów. Roebling II: ojciec Mostu Brooklyñskiego. W. Dodge: od lekarza do bankiera. Molly Brown: Irlandka, która zrobi³a fortunê. A.W. Butt: od dziennikarza do ¿o³nierza.
Luksusowe kabiny dla Amerykanów Pasa¿erowie zajmuj±cy luksusowe kabiny pierwszej klasy reprezentowali najró¿niejsze zawodowy. Wszyscy oni byli rzecz jasna lud¼mi sukcesu, niemniej nie da siê w tym miejscu przedstawiæ sylwetek ka¿dego z nich. Niektórym warto jednak po¶wiêciæ parê s³ów, pozwoli to bowiem lepiej zrozumieæ historiê „Titanica” i atmosferê panuj±c± na jego pok³adzie. Kabiny na tym wspania³ym liniowcu ponumerowano od dziobu w kierunku rufy. Kabiny po lewej stronie opatrzono numerami nieparzystymi, a po prawej - parzystymi. W kabinach 24 i 34, usytuowanych na pok³adzie A, zamieszkali dwaj g³ówni aktorzy amerykañskiej sceny gospodarczej, nosz±cy - nawiasem mówi±c - to samo imiê, Washington: W. A. Roebling II i W. Dodge. Korytarze, wiod±ce przez d³ugie pok³ady zarezerwowane dla pasa¿erów pierwszej klasy, zdobi³y ozdobne boazerie i elegancko dekorowane drzwi. <script> 
Roebling II: ojciec Mostu Brooklyñskiego Washington Augustus Roebling II urodzi³ siê 25 marca 1881 roku. Na ¿yczenie ojca, Charlesa Roeblinga, otrzyma³ imiê po wuju, pu³kowniku. Roebling II dorasta³ w Trenton w stanie New Jersey, jako jedyne dziecko w zamo¿nej rodzinie. Po studiach in¿ynierskich zacz±³ pomagaæ ojcu w prowadzeniu rodzinnej firmy. By³ cz³owiekiem bardzo usportowionym, w czasie studiów w colle- ge’u odnosi³ sukcesy w amerykañskim footballu. Jednak jego najwiêksz± pasj± sta³y siê samochody W zaprojektowanym osobi¶cie samochodzie rajdowym uczestniczy³ w wielu wy¶cigach. W 1910 roku zaj±³ drugie miejsce w samochodowym wy¶cigu o puchar Vanderbilta w Savannah, wielkim porcie i o¶rodku przemys³owym w Georgii. K³adka dla pieszych w Mo¶cie Brooklyñskim. W projektowaniu i budowie tego mostu uczestniczy³a nale¿±ca do Roeblinga spó³ka John A. Roebling's Sons Company. <script> 
S³awê zyska³ jako prezes John A. Roebling’s Sons Company, a zarazem jeden z budowni-czych podziwianego na ca³ym ¶wiecie Mostu Brook³yñskiego. Swym d³ugim, ¶mia³ym przês³em most ten po³±czy³ wyspê Manhattan z Brooklynem, po³o¿onym po przeciwnej stronie East River, a zarazem usankcjonowa³ zwyciêstwo technologii, pozwalaj±cej przezwyciê¿aæ przeszkody dotychczas uwa¿ane za nie do pokonania. W styczniu 1912 roku wraz z przyjacielem i krajanem Stephenem Weartem Blackwe³lem uda³ siê w podró¿ po Europie. Ten ostatni, nie mog±c siê otrz±sn±æ po ¶mierci ukochanej ¿ony, wyruszy³ w podró¿, by choæ trochê oderwaæ siê od tragicznych wspomnieñ. Planowana trasa podró¿y wiod³a przez W³ochy i Francjê, gdzie panowie poznali dwie frywolne rodaczki, tak¿e w trakcie zagranicznych woja¿y: miss Mary Natalie Wick i miss Caroline Bonnell. W ostatnim tygodniu podró¿y Roebling byl zmuszony zrezygnowaæ z podró¿owania swym nowym, wspania³ym samochodem marki Fiat, którym kierowca Frank Stanley obwozi³ go po szosach Europy. Niestety, ten ostatni nagle siê rozchorowa³ i musia³ wracaæ do Stanów Zjednoczonych na pok³adzie pierwszego parowca, zabieraj±c ze sob± automobil. „Titanic” sta³ siê tym samym okazj± do umocnienia i pog³êbienia poczynionych na sta³ym l±dzie znajomo¶ci, bowiem W. A. Roebling i S.W. Blackwell mieli tu ponownie spotkaæ miss Wick i Bonnel, które zaokrêtowa³y siê w Southampton wraz z rodzinami. Dok³adna rekonstrukcja rozmieszczenia kabin pierwszej klasy na pok³adzie A pozwala lepiej uzmys³owiæ sobie jego wygl±d. <script> 
W. Dodge: od lekarza do bankiera Drugi Washington, doktor Dodge, wsiad³ na pok³ad „Titanica” z ¿on± i czteroletnim synkiem. Washington Dodge urodzi³ siê w Sonorze w Kalifornii w 1859 roku. Ukoñczy³ wydzia³ medycyny na University of California i przez wiele lat pracowa³ jako lekarz w San Francisco. By³ to w owych czasach du¿y o¶rodek handlowy i finansowy, z którego bra³y swój pocz±tek najwa¿niejsze linie ¿eglugowe na Daleki Wschód i do Australii. Przeniós³ siê tam w 1879 roku i wkrótce sta³ siê jedn± z najwa¿niejszych postaci w ¿yciu miasta, które w po³owie XIX wieku znacznie uros³o dziêki odkryciu z³ó¿ z³ota w Kalifornii. Dodge, znany i ceniony lekarz, zosta³ w 1898 roku wybrany do rady miejskiej, po czym mandat ten otrzymywa³ jeszcze trzykrotnie. Z poprzedniego ma³¿eñstwa Dodge mia³ dwudziestoletniego syna o imieniu Henry, który tak¿e mieszka³ w San Francisco. Za drzwiami otwieraj±cymi siê po obu stronach korytarzy kry³y siê luksusowe kabiny, w których ka¿dy element wyposa¿enia zosta³ pomy¶lany tak, by zapewniæ pasa¿erom maksymalny komfort. <script> 
Kiedy w 1905 roku Washington Dodge o¿eni³ siê po raz drugi, uroczysto¶æ ¶lubna sta³a siê wa¿nym wydarzeniem towarzyskim w ¿yciu miasta. Jego ¿ona, Ruth Vidaver, urodzi³a siê 27 marca 1878 roku w Cleveland w stanie Ohio i by³a wdow± po francuskim magnacie cukrowym. Podró¿ do Europy przedsiêwziêli ze wzglêdów zdrowotnych: w czasie krótkiego pobytu we Francji Washington podda³ siê specjalistycznemu badaniu lekarskiemu w Pary¿u. Wyniki badania by³y pomy¶lne, w zwi±zku z czym po powrocie do Ameryki Dodge mia³ zamiar zrezygnowaæ z pe³nienia wszelkich funkcji publicznych, by zaj±æ stanowisko wiceprezesa Anglo-California and London-Paris National Bank. Molly Brown: Irlandka, która zrobi³a fortunê Pani Brown urodzi³a siê 18 lipca 1867 roku w miasteczku Hannibal w stanie Missouri. Jej rodzice, John Tobin i Johanna Collins, byli z pochodzenia Irlandczykami. Dla obojga by³o to drugie ma³¿eñstwo, a ich poprzednie zwi±zki zakoñczy³y siê tragiczn± ¶mierci± wspó³ma³¿onków. Margaret, tak bowiem mia³a na imiê przysz³a pani Brown, by³a drug± z czworga dzieci. Jej wykszta³cenie zatrzyma³o siê na podsta-wach gramatyki, których nauczy³a siê od ciotki Mary O’Leary, poniewa¿ bardzo wcze¶nie musia³a zacz±æ siê dok³adaæ do rodzinnego bud¿etu, podejmuj±c pracê w Garth’s Tobacco Company. W wieku osiemnastu lat postanowi³a opu¶ciæ brzegi Mississippi i przenie¶æ siê do ¼róde³ Arkansas. Jej przyrodnia siostra, Mary Ann, wysz³a za m±¿ i wraz z mê¿em, Jackiem Landriganem, przeprowadzi³a siê do Leadville w stanie Colorado. Zabra³a tam ze sob± Margaret, która w zwi±zku z tym musia³a sobie poszukaæ innej pracy. We wrze¶niu 1886 roku Margaret wysz³a za m±¿ za Jamesa Josepha Browna, którego pozna³a kilka miesiêcy wcze¶niej. Zbli¿y³o ich do siebie irlandzkie pochodzenie, poniewa¿ J. J. Brown tak¿e by³ synem emigrantów z tej dalekiej europejskiej wyspy, której synowie wci±¿ przybywali do Nowego ¦wiata w poszukiwaniu pracy i lepszego bytu. Molly Brown, z pochodzenia Irlandka, by³a jedn± z najbardziej znanych postaci na "Titanicu". Ta niezwykle ¿ywotna i szlachetna kobieta prze¿y³a epopejê poszukiwaczy z³ota i posiada³a rzadk± umiejêtno¶æ nawi±zywania kontaktów z wszystkimi, niezale¿nie od klasy spo³ecznej. <script> 
Ze zwi±zku Margaret i J. J. urodzi³o siê dwoje dzieci. Kiedy w 1893 roku kopalnie srebra w Leadville dotkn±³ wielki kryzys, Margaret zaanga¿owa³a siê w pomoc rodzinom górników, rozdaj±c darmowe posi³ki. Jej m±¿, który po latach ciê¿kiej pracy doszed³ do stanowiska zarz±dcy kopalni, wpad³ na genialny pomys³, który mia³ ju¿ wkrótce ca³kowicie odmieniæ ¿ycie jego i ¿ony. Postanowi³ przekszta³ciæ kopalnie srebra w kopalnie rud z³ota. Opracowa³ now± metodê, która umo¿liwi³a mu wprowadzenie w ¿ycie tego doskona³ego planu i w ci±gu zaledwie roku ze zwyk³ego zarz±dcy kopalni sta³ siê milionerem. I tak pañstwo Brown przenie¶li siê do ekskluzywnej dzielnicy Capitol Hill w Denver, zamieszkiwanej przez w³a¶cicieli kopalni i bankierów. Pani Brown doskonale odnalaz³a siê w nowej sytuacji. Sw± pozycjê spo³eczn± i mo¿liwo¶ci finansowe, o których nigdy wcze¶niej nie mog³a nawet marzyæ, zaczê³a wykorzystywaæ w dzia³alno¶ci spo³ecznej, po¶wiêcaj±c siê walce o emancypacjê kobiet i zwalczaniu analfabetyzmu. We wspó³pracy z sêdzi± Benem Lindseyem zajmowa³a siê pomoc± nieletnim, tworz±c podwaliny pod przysz³y amerykañski S±d dla Nieletnich. Rekonstrukcja sektora pok³adu B, w którym znajdowa³a siê kabina Molly Brown. Nie wiadomo co prawda, która to by³a kabina, ale istniej± podstawy by przypuszczaæ, ¿e Molly Brown zajmowa³a ostatni± kabinê po prawej stronie, na samym skraju sektora. <script> 
Zamo¿no¶æ i wysoka pozycja spo³eczna sta³y siê jednak tak¿e przyczyn± pierwszych nieporozumieñ miêdzy ma³¿onkami. Podczas gdy J. J. wpada³ w alkoholizm i coraz bardziej zamyka³ siê w sobie, Margaret rzuci³a siê w wir ¿ycia towarzyskiego, uczestniczy³a w spotkaniach w najbardziej znanych salonach miasta i z rado¶ci± wydawa³a pieni±dze, których tak bardzo brakowa³o jej za m³odu. Przepa¶æ miêdzy ma³¿onkami stopniowo ros³a, a¿ wreszcie jedynym rozwi±zaniem sta³a siê separacja. Pani Brown by³a wreszcie wolna i zamo¿na i mog³a spe³niæ swoje najwiêksze marzenie: odwiedziæ ziemiê przodków. Odby³a zreszt± wiele podró¿y, które razem wziête z³o¿y³y siê na prawdziw± podró¿ dooko³a ¶wiata. Postanowi³a tak¿e nadrobiæ braki w wykszta³ceniu, studiuj±c z zapa³em jêzyk angielski, literaturê i teatr, które szczególnie j± zajmowa³y. Jako osoba szlachetna i czu³a, ³o¿y³a na wykszta³cenie nie tylko dwojga w³asnych dzieci, ale i trzech bratanic, które po przedwczesnej ¶mierci matki zosta³y sierotami. W ostatni± podró¿ do Europy wyruszy³a w styczniu 1912 roku na pok³adzie „Olympica”, w towarzystwie córki Helen, która studiowa³a na paryskiej Sorbonie. By³a w³a¶nie w Egipcie, wraz z pañstwem Astor, kiedy dosz³a j± wiadomo¶æ o ciê¿kiej chorobie jej pierwszego wnuka, Lorenza Palmera Browna Jr. Nie wahaj±c siê ani chwili, postanowi³a natychmiast przerwaæ podró¿ i powróciæ do kraju pierwszym parowcem, na który uda siê jej znale¼æ miejsca. Zrz±dzeniem losu, by³ to w³a¶nie najnowszy klejnot White Star Line. Molly by³a doskona³e znana na pok³adach wielkich transatlantyków. Nie nale¿a³a do tych, którzy obawiali siê gor±czkowej atmosfery dziewiczego rejsu. Przeciwnie, czu³a siê w niej jak ryba w wodzie. Jej dotychczasowe ¿ycie obfitowa³o w silne emocje, czemu wiêc mia³a rezygnowaæ z udzia³u w tym rejsie, który zapowiada³ siê jako jedyny w swoim rodzaju. Oryginalna kolia ze z³otym samorodkiem, odnaleziona we wraku "Titanica". Zdaniem niektórych, nale¿a³a do Molly Brown, która mia³a j± zamówiæ na pami±tkê okresu, kiedy wraz z mê¿em zajmowa³a siê poszukiwaniem z³ota. <script> 
A.W. Butt: od dziennikarza do ¿o³nierza W 1912 roku dobiega³a koñca kadencja Williama Howarda Tafta, prezydenta Stanów Zjednoczonych. Poza angielskim dziennikarzem Williamem Thomasem Steadem na pok³ad „Titanica” wsiad³ tak¿e inny polityk z krêgów bardzo bliskich prezydentowi Taftowi, major Archibald Willingham Butt, który zajmowa³ kabinê B-38. Urodzi³ siê 26 wrze¶nia 1866 roku w Augu¶cie w stanie Georgia, na granicy z Po³udniow± Karolin±. Nie od razu rozpocz±³ karierê wojskow±. W wieku dwudziestu dwóch lat ukoñczy³ studia i zacz±³ pracowaæ jako dziennikarz w wydawanym w Louisville dzienniku. Nastêpnie przeniós³ siê do Waszyngtonu, gdzie wszed³ w kontakt ze ¶rodowiskami politycznymi i zosta³ sekretarzem Ambasady Meksyku. W czasie wojny hiszpañsko-amerykañskiej, która wybuch³a przy koñcu XIX stulecia, Butt wst±pi³ do wojska i w ten sposób rozpoczê³a siê jego kariera wojskowa. S³u¿y³ ojczy¼nie jako oficer na Filipinach w latach 1900-1906, a pó¼niej na Kubie. Jego umiejêtno¶ci sprawi³y, ¿e zosta³ jednym z najbli¿szych wspó³pracowników prezydenta Stanów Zjednoczonych Theodora Roosevelta. Salon jednego z czterech luksusowych apartamentów - parlor suite, z których ka¿dy urz±dzono w innym stylu, By³y to jedne z najelegantszych pomieszczeñ na "Titanicu". Ten apartament w tzw. stylu Adamsów (odmiana klasycyzmu, nazwa pochodzi od Roberta Adama, angielskiego architekta), byc mo¿e zajmowa³ major Archie Butt, wys³any z misj± do Europy przez samego prezydenta Tafta. <script> 
Butt ¿y³ intensywnie, szuka³ silnych wra¿eñ, przechodz±c od pióra do akcji na polu bitwy. W podró¿ do Europy zosta³ wys³any przez swego przyjaciela, a zarazem prezydenta Stanów Zjednoczonych, Tafta, który liczy³ na to, ¿e w ten sposób uda siê Buttowi podreperowaæ nerwy, zszargane po jego ostatnich polemikach z Theodorem Rooseveltem. Major Archie, jak go nazywali przyjaciele, czu³ siê wewnêtrznie rozdarty, bowiem darzy³ g³êbok± przyja¼ni± i szacunkiem obydwu polityków Opowiedzieæ siê po stronie jednego z nich oznacza³o automatycznie odwróciæ siê od drugiego, a to by³o dlañ nie do przyjêcia. Oficjalnie celem misji w Europie by³a wizyta dyplomatyczna w Watykanie, któr± mia³ z³o¿yæ jako specjalny wys³annik prezydenta Stanów Zjednoczonych. Butt wyruszy³ na parowcu „Berlin” w towarzystwie swego przyjaciela Francisa Davisa Milleta, który w drodze powrotnej do Waszyngtonu zajmowa³ na „Titanicu” kabinê na pok³adzie E. Po¶ród wszystkich z³ych przeczuæ i przepowiedni zwi±zanych z „Titanikiem” nie mo¿na pomin±æ zadziwiaj±co proroczych s³ów, które major Archibald Willingham Butt napisa³ w li¶cie do swej szwagierki: „Nie zapominaj, ¿e wszystkie moje dokumenty le¿± w sejfie i je¶li statek zatonie, bêdziesz ju¿ mia³a wszystko gotowe”. Prezydent Stanów Zjednoczonych William Howard Taft i major Archibald Willingham Butt w mundurze galowym. Do¶wiadczenie dyplomatyczne i wojskowe Butta sprawi³o, ¿e prezydent Roosevelt, poprzednik Tafta, chcia³ go mieæ u swego boku. Kiedy miejsce Roozevelta zaj±³ Taft, Butt zosta³ jego doradc± wojskowym. <script> 
W nastêpnym numerze miêdzy innymi: Inne znane osobisto¶ci na pok³adzie B. Od luksusu "Titanica" do luksusu wielkich hoteli. Król hutnictwa: Benjamin Guggenheim. ¬ród³o: "Titanic" zbuduj sam. Kolekcja Hachette. |
|